Tak łatwo wziąć kogoś, kto żył dwa tysiące lat temu i zamienić go w witraż. Ale jeżeli On ma być kimś ważnym, jeśli ma zrobić różnicę, cóż, to jaki On jest?

Zastanawiam się, co się wydarzy, gdy pobędziemy w pobliżu Jezusa przez chwilę, gdy tak pokręcimy się w okolicy i posłuchamy?

Pewnego razu trędowaty, w desperacji, podchodzi do Jezusa i mówi: „Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”. To ciekawe, że tak to ujął…

Było coś prawdziwego, jakaś bezkompromisowa szczerość w tym, jak przekazywał Bożą miłość. Więc Jezus je obiad z gromadą szumowin i łajdaków. Czy wyobrażacie sobie jaką nagonkę zrobili na niego przywódcy religijni?

Kiedyś miałem raczej wypaczony obraz Jezusa – był on dla mnie synonimem najgorszych rzeczy, które działy się w kościele. Kiedy widziałem Bożych ludzi, którzy robili złe rzeczy, szanowanych kaznodziejów uwikłanych w skandale seksualne, molestowanie dzieci w kościele, a także sposób w jaki niektórzy chrześcijanie mówili o innych… Patrzyłem na to wszystko i myślałem: „jeżeli taki jest Jezus, to myślę, że nie potrzebuję go w moim życiu”. Stereotypy, religia. No, ale moment! Jaki On jest? Jaki On jest tak naprawdę?